Ane Zubeldia Magriñaren poema: «Kale bat, zatika»

• Twitter
• Facebook

Kale bat, zatika

Eta beste susmo batek egiten digu tira:

zerbait galdu dugu.

Margaret Atwood, “A Place: Fragments”

Oroitzen ditut prostitutak

callefuenterrabiako ateetan zain,

eta gu maldan behera

korrika pasatzen,

lehenengo mozkorraldia begietan

14 urterekin

etxera bueltan oinez,

eta gorputz haiek

atarietan,

gizonak sartu eta atera,

frantsesa entzuten zen

eta hotzak zeuden izterrak,

goizeko ordubiak edo hirurak,

korrika berotzen ziren gureak

etxera bidean,

callefuenterrabian behera

oihuka

uxatu nahian

zer zen jakin gabe

kitzikatu eta izutzen gintuen hori,

atari haiek

eta emakume haiek zain.

 

Nik uste dut bagenekiela

haien gorputzak izan zitezkeela gureak,

eta aldi berean,

ezinezkoa zela hori.